Voor de dooi

De wind is al naar het zuiden gegaan. Het zal gaan dooien. Nu voelt het nog koud bij min twee en straffe wind. De molen kan er mooi op draaien.

Zakkerig

Het waaide lekker vanuit het oosten. Er lagen twee duikers en twee halve zeilen voor en de molen draaide vlot. De temperatuur was bijna min vijf en de lucht grijs, maar het was droog. Echt weer om eens lekker te malen, want buiten op het erf was verder niets te doen vanwege de sneeuw en de kou. En de koude “dikke” lucht maakt de wind krachtiger. (Lucht van -5°C is 10% dichter dan lucht van 15°C) Nou, dat liep op een grote teleurstelling uit. Niet dat het malen niet ging, nee, dat ging prima. Meer zeil voorleggen was niet eens nodig. Er was iets anders dat helemaal mis ging. Toen het zaakje op gang was liep ik gewoontegetrouw de trap af naar de meelzolder om te kijken hoe fijn het meel was dat er uit de meelpijp kwam. Ik gaf nog een slinger aan de regulateur die stil stond en altijd op gang moet worden geholpen. En schudde toen eens aan de zak die aan de meelpijp hing. Dat doe ik altijd om het meel onderin de zak te krijgen. Wat schetste mijn verbazing dat waar ik de zak ook aanpakte het plastic knapte en onderin de zak kwam ook meteen een scheur. Gauw een nieuwe zak gegrepen, maar als ik mijn hand daar in stak ging die er meteen dwars doorheen. En dat herhaalde zich verscheidene malen. Gelukkig had ik niet meer dan één zak graan in de kaar gedaan en besloot ik de molen eerst maar stil te zetten. Ja, ik krijg altijd plastic zakken van het veevoederbedrijf dat zo aardig is om me tarwe te leveren om te malen. In die plastic zakken moet dan het meel. En nee, daar ben ik niet altijd even blij mee, maar een gegeven paard... Maar nu was het rampzalig. Plastic wordt bij kou breekbaar vond ik op internet. Ik hoop echt dat de zakken die al vol meel staan bij normale temperaturen hun sterkte weer terug krijgen, anders weet ik me straks geen raad. Ik heb daar trouwens wel hoop op, want ik heb een geknapte nieuwe en verder ongebruikte zak in huis gehaald bij de kachel en de lange scheuren die daar in de molen al bij het minste of geringste in waren geknapt, konden na opwarming niet gemakkelijk worden verder gescheurd. Dus dat geeft hoop. Voorlopig dus niet meer malen bij vorst. Of natuurlijk goede ouderwetse juten zakken organiseren.